پرسش و پاسخ - امامت

پاسخ اجمالی

آیه 33 سوره مبارکه احزاب مشهور به آیه تطهیر

« إنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكمُ‏ تَطْهِيرًا »

«منحصراً خداوند اراده کرده است همه آلودگی ها را از شما اهل بیت علیهم السلام دور سازد و شما را به طور کامل مصون و مطهر قرار دهد.»

بعضی از مفسرین اهل سنت اراده خداوند را در این آیه، اراده تشریعی دانسته‌اند و اگر این باشد، معنی آیه چنین می شود:

« خداوند به شما امر می کند که از همه آلودگی ها دوری کنید و کاملا پاکیزه و مطهر از آلودگی ها باشید.»

باید بگوییم اراده خداوند در آیه تطهیر یک اراده تشریعی نیست بلکه تکوینی است. در ادامه با دلایل منطقی و ذکر چند نمونه این مطلب را اثبات می کنیم.

Hamed Mr.Motivation 1657957918
پاسخ اجمالی

آیه 33 سوره مبارکه احزاب مشهور به آیه تطهیر

« إنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكمُ‏ تَطْهِيرًا »

اهل سنت درباره آیه تطهیر شبهه وارد می کنند که این آیه درباره اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نیست بلکه درباره همسران سیزده گانه پیامبر همچون عایشه، حفصه، میمونه و دیگر همسران پیامبر صلی الله علیه و آله می باشد؛ زیرا این  آیه درون آیات نساء النبی قرار گرفته است.

در ادامه خواهیم گفت که آیه تطهیر نه تنها در سیاق آیات نساء النبی نیست بلکه از نظر مفهوم هم ارتباطی با آیات نساء النبی ندارد.

Hamed Mr.Motivation 1657956238
پاسخ اجمالی

داستان از این قرار است که در سال نهم هجری یعنی اواخر حیات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، امام حسن و امام حسین علیهما السلام که حدود 6 ساله و 5 ساله بودند برای دیدار پدربزرگ خود، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمدند. امیرالمومنین و حضرت زهرا سلام الله علیهما هم تشریف آوردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم توجه کردند و دیدند که ملائکه در حال نزول از آسمان هستند. بلافاصله عبای بزرگی که از آن تعبیر به کساء می کنند، آوردند و آن را بر روی سر هر پنج نفر یعنی خودشان و امیرالمومنین و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین علیهم السلام انداختند تا این رحمتی که می خواهد نازل شود بر همه پنج تن با هم نازل شود.

آن ملائکه حامل این آیه شریفه بودند:

« إنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكمُ‏ تَطْهِيرًا »1

« اى اهل بيت، خدا مى ‏خواهد پليدى را از شما دور كند و شما را پاك دارد.»1

Hamed Mr.Motivation 1657838315
پاسخ اجمالی

آیه 61 سوره مبارکه آل عمران مشهور به آیه مباهله

« فمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمُ‏ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتهَلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْكَذِبِينَ »

تحریف و کتمان بزرگان اهل سنت در ماجرای مباهله، از نیاوردن نام حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها گرفته تا آوردن نام عایشه و حفصه بر خلاف تاریخ و به دروغ، به ‌دلیل دلالت روشن آیه مباهله بر افضلیت این بزرگواران (پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، حضرت زهرا سلام الله علیها، حضرت علی علیه السلام و حسنین علیهم السلام) است. با این همه، برخی از بزرگان اهل سنت از جمله فخرالدین رازی، ابوعلی ایان آندلسی و ابن تیمیه شبهاتی را مطرح کردند:

• منظور از أَنفُسَنَا خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هستند و نه امیرالمومنین علی علیه السلام!1
• احدی مساوی با رسول خدا نیست لذا أَنفُسَنَا در این جا به معنای خویشان، خانواده و کسانی که در مقام نفس فرد هستند، می باشد!2

در ادامه به طور مفصل به پاسخ به هر یک از این شبهات می پردازیم.

Hamed Mr.Motivation 1657837346
پاسخ اجمالی

آیه 61 سوره مبارکه آل عمران مشهور به آیه مباهله
« فمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمُ‏ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتهَلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْكَذِبِينَ »

«پس هر كه در اين باره‏ پس از دانشى كه تو را حاصل‏ آمده، با تو محاجه كند، بگو: بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فرا خوانيم؛ سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.»

آیه مباهله از بزرگترین آیات در فضایل اهل بیت علیهم السلام و از برترین شواهد افضلیت و امامت اهل بیت علیهم السلام می باشد. نکات این آیه در پنج بخش ارائه می شود.

Hamed Mr.Motivation 1657834166
پاسخ اجمالی
آیه 124 سوره مبارکه بقره که از آن تعبیر به آیه امامت می کنند. این آیه در شأن حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام است. قرآن کریم می فرماید:

«به خاطر بیاور آن زمان که پروردگارِ ابراهیم او را به کلماتی آزمود و حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام از همه امتحانات سربلند بیرون آمد و پیروزمندانه همه ی آن امتحانات را به پایان برد. سپس خدا به ابراهیم فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار می‌دهم. حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام فرمود: خدایا فرزندان من هم در مقام امامت قرار می دهی؟ خداوند پاسخ داد: عهد امامت به افراد ظالم نخواهد رسید.»

آیه امامت به نکات زیر اشاره دارد که در پاسخ تفصیلی بیان شده است.

Hamed Mr.Motivation 1657831158
پاسخ اجمالی

آیه آغازین سوره مبارکه معارج مشهور به آیه سأَلَ سَائلُ

 « سأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ »

ابن تیمیه حرّانی، رهبر فکری سلفی ها و وهابی ها در کتاب منهاج السنه1 در ذیل این آیه شریفه، اعتراضات و سوالاتی مطرح می کند که سه مورد از آن ها عبارتند از:

1) آیه سأَلَ سَائلُ نمی تواند در غدیر نازل شده باشد چون غدیر مربوط به پایان حیات پیغمبر اکرم می باشد، در حالی که سوره معارج به نقل فریقین(شیعه و سنی) یک سوره مکی است، پس نمی‌توانیم به نزول این آیه در مدینه آن هم در پایان حیات پیغمبر معتقد باشیم.

2) اشکال دومی که ابن تیمیه بر نزول آیات آغازین سوره معارج در واقعه غدیر می گیرد، آن است که طبق آیه 33 سوره مبارکه انفال خداوند در دو صورت مردم را مورد عذاب خود قرار نمی دهد:

الف) در جایی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله باشد.
ب) مردمی را که اهل استغفار و طلب مغفرت و عفو از خدا باشند.

ابن تیمیه با این استدلال می گوید: حارث بن نعمان فهری مگر در کنار پیغمبر نبود؟ پس بر اساس این آیه شریفه امکان عذاب او وجود ندارد، چون در محضر پیغمبر عذاب از امت دور است.

3) اشکال سومی که ابن تیمیه بر این ماجرا می گیرد این است که معجزه ای به این عظمت! را باید همه نقل می‌کردند مثل داستان اصحاب فیل. چرا همه نقل نکرده اند؟

در ادامه به تفکیک به هر یک از اعتراضات و شبهات وارد شده به این آیه شریفه توسط ابن تیمیه پاسخ می دهیم.

Hamed Mr.Motivation 1657532937
پاسخ اجمالی

یکی دیگر از آیات قرآن که در موضوع امامت و ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام است، آیات آغازین سوره معارج می باشد:

 « سأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(1) لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ(2) مِّنَ اللَّهِ ذِى الْمَعَارِجِ(3) »

«تقاضاكننده ‏اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد. (1) اين عذاب مخصوص كافران است و هيچ كس نمى ‏تواند آن را دفع كند. (2) از سوى خداوندى كه فرشتگانش بر آسمان ها صعود و عروج مى‏ كنند. (3)»

در شان نزول آیات فوق، داستان از این قرار است که بعد از پایان واقعه غدیر خم و بیعت جمعیت کثیر مردم با حضرت علی علیه السلام، فردی که در تاریخ نامش مختلف نقل شده و کینه عجیبی نسبت به امیرالمومنین علیه السلام به واسطه کشته شدن پدر کافرش به دست ایشان داشت، با تعدای از یارانش به سوی پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت: ای پیامبر! برای من بگو که آن چه را که درباره علی اعلام کردی از جانب خودت و سلیقه خودت است یا اینکه این فرمان الهی است؟

پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: به خدای یگانه قسم! این سخن، سخن خداست و از جانب من نیست و این را سه بار تاکید فرمودند.

شخص سوال کننده از جا برخاست، در حالی که می گفت: خدایا اگر آن چه را که پیامبر درباره امامت و ولایت علی می گوید حق است و فرموده توست، یک سنگی از آسمان بفرست یا عذابی بر من نازل کن که من ایام امامت و حاکمیت علی بن ابی طالب را نبینم.

حدود 30 نفر از دانشمندان اهل سنت از طرق گوناگون روایت کرده اند آن شخص همین که تقاضای عذاب کرد و به سوی شترش رفت که سوار شود، همان لحظه خدا از آسمان سنگی نازل کرد و این سنگ به سر او اصابت کرد و از بدن او خارج شد و مرد. سپس آیه «سأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ» نازل شد.

Hamed Mr.Motivation 1657531549

پرسش جدید