یکی از معجزات غدیر که در قرآن آمده چیست؟

پاسخ اجمالی
یکی دیگر از آیات قرآن که در موضوع امامت و ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام است، آیات آغازین سوره معارج می باشد:
 « سأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ(1) لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ(2) مِّنَ اللَّهِ ذِى الْمَعَارِجِ(3) »
«تقاضاكننده ‏اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد. (1) اين عذاب مخصوص كافران است و هيچ كس نمى ‏تواند آن را دفع كند. (2) از سوى خداوندى كه فرشتگانش بر آسمان ها صعود و عروج مى‏ كنند. (3)»
در شان نزول آیات فوق، داستان از این قرار است که بعد از پایان واقعه غدیر خم و بیعت جمعیت کثیر مردم با حضرت علی علیه السلام، فردی که در تاریخ نامش مختلف نقل شده و کینه عجیبی نسبت به امیرالمومنین علیه السلام به واسطه کشته شدن پدر کافرش به دست ایشان داشت، با تعدای از یارانش به سوی پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت: ای پیامبر! برای من بگو که آن چه را که درباره علی اعلام کردی از جانب خودت و سلیقه خودت است یا اینکه این فرمان الهی است؟
پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: به خدای یگانه قسم! این سخن، سخن خداست و از جانب من نیست و این را سه بار تاکید فرمودند.
شخص سوال کننده از جا برخاست، در حالی که می گفت: خدایا اگر آن چه را که پیامبر درباره امامت و ولایت علی می گوید حق است و فرموده توست، یک سنگی از آسمان بفرست یا عذابی بر من نازل کن که من ایام امامت و حاکمیت علی بن ابی طالب را نبینم.
حدود 30 نفر از دانشمندان اهل سنت از طرق گوناگون روایت کرده اند آن شخص همین که تقاضای عذاب کرد و به سوی شترش رفت که سوار شود، همان لحظه خدا از آسمان سنگی نازل کرد و این سنگ به سر او اصابت کرد و از بدن او خارج شد و مرد. سپس آیه «سأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ» نازل شد.

پاسخ تفصیلی
در شأن نزول این آیه که داستان آن بعد از پایان واقعه غدیر خم اتفاق افتاده است، دانشمندان اهل سنت در کتب تفسیر و تاریخ خود که حدود 30 اثر می باشد، از جمله مفسر بزرگ اهل سنت ابواسحاق ثعلبی در تفسیر الکشف و البیان1 این طور نقل کرده اند:
هنگامی که واقعه نصب امیرالمومنین علیه السلام در کنار غدیر خم به وقوع پیوست و آن جمعیت کثیر با ایشان بیعت کردند، فردی که در تاریخ نامش مختلف نقل شده است، حارث بن نعمان فهري‏ یا حرث بن نعمان فهري‏، جابر بن نضر یا نضر بن حارث گفته اند و او کسی بوده که در جنگ بدر، پدر کافرش به دست حضرت علی علیه السلام کشته شده بوده و کینه عجیبی نسبت به امیرالمومنین علیه السلام داشته است، با تعدادی از یاران خود به سوی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمد. هنگامی که پیامبر را ملاقات کرد شترش را در گوشه ای بست و به محضر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم عرضه داشت:
به ما دستور دادی که گواهی به توحید و نبوت بدهیم، ما پذیرفتیم، نمازهای پنج گانه را بخوانیم، دستور روزه دادی، دستور زکات دادی، همه را انجام دادیم، به این ها اکتفا نکردی و خوشنود نشدی، دست پسر عمویت علی بن ابی طالب را گرفتی و بلند کردی و به پیشوایی منصوب کردی و بر همه مردم او را فضیلت دادی و ولایت او را همچون ولایت خودت بر همه واجب کردی!!!!!!
ای پیامبر برای من بگو که آن چه را که درباره علی اعلام کردی، از جانب خودت و سلیقه خودت است یا که فرمان الهی است؟
پیغمبر که از شدت ناراحتی چشم هایشان قرمز شده بود، در جواب فرمودند: به خدای یگانه قسم! این سخن، سخن خداست و از جانب من نیست و این را سه بار تاکید فرمودند. شخص سوال کننده از جا برخاست در حالی که می گفت: «خدایا اگر آن چه را که پیامبر درباره امامت و ولایت علی می گوید حق است و فرموده توست، یک سنگی از آسمان بفرست یا عذابی بر من نازل کن که من ایام امامت و حاکمیت علی بن ابی طالب را نبینم.»
راوی می گوید: به خدا قسم! همین که تقاضای عذاب کرد و به سوی شترش رفت که سوار شود، همان لحظه خدا از آسمان سنگی نازل کرد و این سنگ به سر او اصابت کرد و از بدن او خارج شد و مرد.
سپس این آیه نازل شد که حدود 30 نفر از دانشمندان اهل سنت از طرق گوناگون این روایت را در شأن نزول این آیه بیان کرده اند و این معجزه روز غدیر است.

بنابراین بر اساس این شأن نزول، چند نکته مهم را درمی یابیم:
1) تلقی نضر بن حارث فهری از مطالبی که به گوش او رسیده و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نیز تایید کرده‌اند، آن است که موضوع غدیر، ولایت امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام است.
2) نکته دومی که از آیه 2 سوره معارج می توان استنتاج کرد، این است که کسی که به توحید معتقد است و به نبوت اقرار می کند، نماز و روزه و حج و زکات و احکام را عامل است ولی ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام را انکار می کند، قرآن از او تعبیر کافر می کند. روشن است چون حکم خدا و آیات نازل شده در روز غدیر مانند آیه تبلیغ، آیه اکمال دین، آیه سال سائل و خطبه پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در شأن امیرالمومنین علی علیه السلام را انکار کرده است. چنین کسی مسلمان واقعی تلقی نمی‌شود و در واقعیت کلمه به سخن قرآن و پیغمبر کفر ورزیده حتی اگر در ظاهر مانند حارث بن نعمان فهری مسلمان تلقی شود. چنین کسی در واقع ایمان ندارد و قرآن در شأن او می فرماید: «لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ». یعنی حارث بن نعمان فهری که به توحید و نبوت اقرار دارد و احکام اسلام را ظاهرأ انجام می دهد، به دلیل انکار آیات قرآن و خطبه پیغمبر در روز غدیر و عدم باورش به ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام، کافر محسوب می شود.
3) نکته سومی که در آیه 3 سوره معارج تصریح دارد، آن است که چیزی این عذاب را از کافران دور نمی کند، لذا کافران به امامت و ولایت امیرالمومنین علیه السلام و منکران امامت و ولایت حضرت مشمول عذاب الهی خواهند بود.
این نکاتی است که از این آیات قابل استخراج است و توسط آیات و روایات فراوان دیگر قابل تایید است.

دعوت به مطالعه پرسش و پاسخ ابن تیمیه حرّانی، رهبر فکری سلفی ها و وهابی ها ذیل آیه «سأَلَ سَائلُ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ» چه شبهاتی مطرح می کند؟

منبع
1) تفسير الثعلبي (الكشف والبيان)، جلد 10، صفحه 35