چه آثاری بر انتظار مُنجی مترتّب است؟
ضرورت و اهمیّت انتظار را می‌توان از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داد:
1. انتظار، دوره آماده‌سازی و زمینه‌سازی برای یک نهضت به شمار می‌آید و هر انقلاب و حرکتی که این دوره را پشت سر نگذاشته باشد، ناقص و بی‌ثمر است.
2. در اهمیّت انتظار همین بس که دشمنان، آن را مانع تسلّط خود بر مسلمانان برشمرده‌اند. میشل فوکر، کلر بریر در بحث مبارزه با تفکّر مهدی‌باوری، ابتدا قیام امام حسین علیه‌السلام و بعد انتظار امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را دو عامل پایداری شیعه معرفی می‌کنند. در کنفرانس تل‌آویو نیز افرادی مثل برنارد لوییس، مایکل ام‌جی، جنشر، برونبرگ و مارتین کرامر بر این نکته تکیه فراوان داشتند. آنان در توصیف شیعه گفته‌اند: «شیعیان به نام امام حسین (علیه‌السلام) قیام می‌کنند و به اسم امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیامشان را حفظ می‌نمایند.»1
ماربین، محقق آلمانی می‌گوید: «از جمله مسائل اجتماعی بسیار مهمّی که موجب امیدواری و رستگاری شیعه می‌باشد، اعتقاد به وجود حجّت عصر و انتظار ظهور است.»2
3. دوران انتظار، دوران هجوم فتنه‌ها و مشکلات و گرفتاری‌ها است و آنچه می‌تواند آرامش قلبی و قدرت روحی به شیعه‌ی منتظِر بدهد، یاد مُنجی حیّ و حاضر است.
4. پیراستن از خصایص ناپسند و آراستن خود به اخلاق نیکو از فواید دیگر انتظار است. امام صادق علیه‌السلام فرمود: «... هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم علیه‌السلام گردد، باید که منتظِر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول گردد.»3
5. از نتایج انتظار، تلاش فکری مومن منتظِر و بصیرت و آگاهی اوست. فتنه‌ها علاوه بر آن که غفلت می‌آورد، شبهه و تردید و تزلزل را نیز در افکار جامعه ایجاد می‌کند و این منتظِر واقعی است که چون به هوشیاری فکری رسیده، بیدار است و به شُبهات پاسخ می‌گوید.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «خوشا به حال کسی که در زمان غیبت قائم ما به فرمان ما تمسّک جوید که در نتیجه قلب او هرگز به طرف باطل متمایل نخواهد شد.»4
6. انتظار از آن جا که انسان را به عمل وا می‌دارد و در جامعه‌ای که حالت انتظار مُنجی الهی حاکم است، تحرّک و پویایی حکم‌فرماست و بشر را به زمینه‌سازی و اصلاح فردی و اجتماعی وا می‌دارد، عاملی ارزشمند برای حفظ و بقای شریعت است.
7. انتظار از آن جهت که محرّک عمل است، زمینه‌ساز ظهور مُنجی عالم بشریّت خواهد بود.
پاورقی
1. مجله بازتاب اندیشه، خرداد 80، صفحه 193.
2. سیاست اسلام، ماربین، صفحات 49 و 50.
3. بحارالانوار، جلد 52، صفحه 140، حدیث 50.
4. بحارالانوار، جلد 52، صفحه 123، حدیث 6.
منبع
رضوانی، علی‌اصغر، مردم می‌پرسند! پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (عج)، عطر عترت، 1389.
