مدعیان دروغین سفارت امام زمان علیه‌السلام در دوره غیبت صُغری چه کسانی بوده‌اند؟
شروع تزویر در امر سفارت به عصر سفیر دوّم محمّد بن عثمان عَمری باز می‌گردد؛ زیرا پدر او عثمان بن سعید به قدری معروف بود که هیچ کس جرات معاوضه با او را نداشت.
اول کسی که ادعای سفارت دروغین نمود، ابومحمّد شریعی بود.1 و بعد از او محمّد بن نُصَیر نُمَیری2 و احمد بن هلال کَرخی3 و ابوطاهر محمّد بن علی بن بلال بلالی4 و ابوبکر محمّد بن احمد بن عثمان بغدادی و اسحاق احمر5 و مردی معروف به باقطانی6.
برخی از آنان در ابتدا از مردان صالح بودند ولی به جهات مختلف راه انحراف را پیشه نمودند. سفیر دوم با تمام قدرت به مقابله با آن‌ها پرداخت، و نیز از ناحیّه‌ی مقدّسه توقیعات و بیانات شدید در لعن و تبرّی از آنان صادر شد که دلالت بر دروغگویی و سوء باطن آنان داشت.
در زمان سفارت حسین بن روح نوبختی _سفیر سوّم_ مصیبت در این زمینه بیشتر شد، زیرا شخصی به نام محمّد بن علی شَلمَغانی عزاقری ادعای سفارت نمود و بیشترین تاثیر را در انحراف جامعه به جای گذاشت.7 او گر چه در ابتدای امر، مردی مومن به نظر می‌رسید و وکیل حسین بن روح بود ولی عاقبت به انحراف کشیده شد. آخرین کسی که ادعای دروغین سفارت داشت، ابودِلف کاتب بود که بر این ادعای خود تا بعد از وفات علی بن محمّد سَمُری _سفیر چهارم_ باقی بود.
پاورقی
1. بحارالانوار، جلد 51، صفحه 367.
2. بحارالانوار، جلد 51، صفحه 367.
3. بحارالانوار، جلد 51، صفحه 368.
4. بحارالانوار، جلد 51، صفحه 369.
5. بحارالانوار، جلد 51، صفحه 301.
6. بحارالانوار، جلد 51، صفحه 301.
7. الغیبة، شیخ طوسی، صفحه 303.
منبع
رضوانی، علی‌اصغر، مردم می‌پرسند! پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (عج)، عطر عترت، 1389.
