آیا تاخیر در فرج موجب قساوت قلب می‌شود؟
آن چه که بر هر مومنی بلکه بر هر انسانی لازم است، این که هیچ‌گاه از تاخیر فرج و ظهور مُنجی ناامید نباشد، بلکه باید به ریسمان صبر چنگ زده تا به سر منزل مقصود رهنمون شود. این تنها از راه ایمان قلبی به خداوند متعال و این که او خُلف وعده نمی‌کند، میسّر است و نیز با سیر و بررسی سرگذشت امّت‌های پیشین که چگونه بعد از هر شدّت و گرفتاری شدید، خداوند آخرالامر برای آن‌ها آسایش و فرجی حاصل نمود، به دست می‌آید. هم‌چنین با مراجعه به فطرت و میل درونی خود که چگونه به ظهور مُنجی بشریت متمایل است، می‌تواند خود را از یاس و ناامیدی رهانیده و به ظهور مُنجی امیدوار باشد.
در ذیل آیه شریفه «وَ لَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ»1 از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند: «تاویل این آیه برای مردم عصر غیبت است و روزهای زمان غیبت غیر از روزهای اهل زمان‌های دیگر است. خداوند متعال شیعیان را از شک در حجّت خود نهی کرده است و نیز نهی کرده از این که گمان کنند که خداوند زمین را یک چشم بر هم زدن از حجّت خالی می‌گرداند.»2
پاورقی
1. سوره حدید، آیه 16.
2. الغیبة، نعمانی، صفحه 24؛ المحجة، صفحه 219 و 220.
منبع
رضوانی، علی‌اصغر، مردم می‌پرسند! پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (عج)، عطر عترت، 1389.
