آیا به هنگام قیام حضرت مهدی علیه السلام، ایشان دارای عمری طولانی هستند؟

پاسخ اجمالی
یکی از ویژگی های امام مهدی علیه السلام عمر بسیار طولانی آن حضرت به هنگام ظهور است. این خصوصیت نیز نشانه ای برای بازشناختن موعود قرآن از مدعیان دروغین است. به علاوه، آن امام از بابت این خصیصه یکی از مظاهر قدرت الهی و عجایب آفرینش پروردگار متعال اند.
وجود مقدس حضرت مهدی علیه السلام در زمینه طول عمر با حضرت نوح علیه السلام شباهت دارند و نکته حائز اهمیت دیگر این که لازمه غیبت طولانی امام مهدی علیه السلام، مسلما عمر طولانی است.

پاسخ تفصیلی
1) شباهت با حضرت نوح علیه السلام
امام مهدی علیه السلام در زمینه طول عمر با حضرت نوح علیه السلام شباهت دارند. به تصریح قرآن کریم، حضرت نوح علیه السلام 950 سال قبل از طوفان، قوم خود را به خدا دعوت فرمود:
« وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ »1
« و هر آینه نوح علیه السلام را به سوی قومش فرستادیم. او 950 سال در میان ایشان درنگ کرد؛ آن گاه طوفان آن ها را فرا گرفت؛ زیرا آنان ستم پیشه بودند.»1
برخی روایات اسلامی اشاره دارند که عمر حضرت نوح علیه السلام با احتساب سال های قبل از بعثت، سال های دعوت تا زمان طوفان و سالیان پس از طوفان به حدود 2500 سال بالغ می گردد.
یهودیان و مسیحیان نیز بر مبنای تورات معتقدند که حضرت نوح علیه السلام 950 سال زندگی کردند. به هر صورت، حداقل عمری که برای حضرت نوح علیه السلام می توان قبول کرد، 950 سال است.
عمر این پیامبر از انبیای اولوالعزم، شاهدی تاریخی بر امکان دیرزیستی حضرت مهدی علیه السلام است که مورد قبول همه اهل کتاب و تمام مسلمانان است. دسته ای از روایات اسلامی که به طول عمر حضرت مهدی علیه السلام اشاره دارند، به وجود چنین شباهتی میان امام زمان علیه السلام و نوح پیامبر تصریح می کنند. از آن جمله:
سالار پرستندگان خدا، امام سجاد علیه السلام فرمودند که:
« فِي الْقَائِمِ سُنَّةٌ مِنْ نُوحٍ وَ هُوَ طُولُ الْعُمْرِ»2
« در قائم علیه السلام شباهتی به حضرت نوح علیه السلام موجود است و آن عمر طولانی است.»2

ممکن است پرسیده شود: چگونه ممکن است حضرت مهدی علیه السلام عمری چنین طولانی داشته باشد؟
می گوییم: مگر نه آن است که «ان الله على كل شَيْءٍ قدير» ؟ مگر نه آن است که خدا بر هر کاری تواناست؟ مگر نه آن است که به اعتقاد تمام مسیحیان، یهودیان و مسلمانان، خداوند حضرت نوح علیه السلام را عمری چند صد ساله عطا فرمود؟
اگر چنین است، چرا موعود امت ها برای مدت طولانی زنده نماند؛ حال آن که او تنها حجت و نماینده خدا در زمین است و خداوند خواسته است تا زمین را سرانجام به دست او سرشار از عدل سازد؟ آری، تمام موحدان راستین، بر مبنای اعتقادشان به قدرت نامحدود پروردگار، باور دارند که:
خدایی کاین جهان پاینده دارد                                                                  تواند حجتی را زنده دارد
در اندیشه خداباوران، خدای توانا قادر است که حجت خود را عمری طولانی بخشد و این خصیصه نادر را نشانی برای شناسایی او قرار دهد.

2) لازمه غیبت طولانی، عمر طولانی است.
پیش از این، دانستیم که یکی از ویژگی های غیبت امام عصر علیه السلام، طولانی بودن آن است. بدیهی است که غیبت طولانی، عمر طولانی را اقتضا می کند. روایاتی که درباره طولانی بودن غیبت و زندگی ناشناس حضرت مهدی علیه السلام وارد شده، درون خود از عمر طولانی ایشان خبر می دهد. بر اساس این روایات، طول غیبت چنان زیاد می گردد که مردمان سست ایمان درباره امام خود شک می کنند و از اعتقاد خویش دست می شویند. در عوض مومنان راستین و آگاه، بر اساس دلایل روشن و توفیقات الهی، بر اعتقاد متین خویش پا بر جا می مانند و همواره از طریق اعتقاد آگاهانه به حضرت مهدی علیه السلام به خداوند تقرب می جویند و مشمول الطاف ویژه پروردگار می گردند. خوشا به حال آنان که طول غیبت، در ایمانشان به امام غائب سستی نمی آورد!
جناب یونس بن عبدالرحمان نقل می کند که بر امام کاظم علیه السلام وارد شدم و عرضه داشتم: ای پسر رسول خدا، آیا شما «قائم بالحق» می باشید؟ فرمودند:
« من به پا دارنده حق هستم؛ اما آن قیام کننده ای که زمین را از دشمنان خدا پاک می سازد و آن را- چنان که از جور آکنده شده باشد- از عدل پر می سازد، پنجمین نسل از فرزندان من است. او را غیبتی است که زمانش به طول می انجامد؛ چرا که بر جان خویش ایمن نیست. در آن غیبت، گروهی از اعتقادشان (نسبت به او) باز می گردند و گروهی دیگر بر عقیده خود ثابت می مانند.»
سپس فرمودند:
« خوشا به حال شیعیان ما که در زمان غیبت قائم ما به محبت ما تمسک می کنند و بر ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما پا بر جا می مانند! آن ها از مایند و ما از ایشانیم! آن ها خوشحال اند که ما پیشوای ایشان ایم و ما نیز خوشنودیم که اینان شیعیان مایند. پس خوشا به حال ایشان! قسم به خدا که آنان روز قیامت، در درجه ما خواهند بود.»

منابع
1. سوره مبارکه عنکبوت، آیه 14
2. کمال الدین، باب 31، حدیث 4