منظور از مهدویّت نوعی و مهدویّت شخصی چیست؟



   گاهی در تعبیرات از مهدویّت شخصی و نوعی استفاده می‌شود، مثلاً گفته می‌شود: اهل سنّت مهدویّت نوعی را قبول دارند و شیعه‌ امامی مهدویّت شخصی را، مقصود از این دو چیست؟

   شیعه قائل به مهدویّت شخصی است؛ یعنی معتقد است به این که مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف شخصی است معیّن که متولّد شده و تاکنون زنده است و در آینده ظهور خواهد کرد و او کسی جز فرزند امام حسن عسکری علیه‌السلام نیست.

   ولی اهل سنّت معتقد به مهدویّت نوعی است؛ یعنی معتقد است که در آخرالزّمان شخصی از ذرّیّه‌ی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به نام مهدی متولّد شده و ظهور خواهد کرد. و اوست کسی که زمین را پُر از عدل و داد خواهد نمود همان گونه که پُر از ظلم و جور شده باشد، گرچه وجود خارجی ندارد.

   تعبیر مهدی نوعی و شخصی کاربرد دیگری نیز دارد که نزد عُرَفا متداول است. برخی از عُرَفای اهل سنّت همچون مولوی معتقدند به این که در هر زمانی باید یک مهدی موجود باشد، خواه از نسل علی علیه‌السلام و خواه از نسل عُمَر.

   مقصود آنان از مهدی، همان قُطب عالم امکان است ولی شیعه قائل است که در هر زمان باید امام معصوم موجود باشد، زیرا بدون آن زمین مضطرب خواهد شد.


منبع

رضوانی، علی‌اصغر، مردم می‌پرسند! پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (عج)، عطر عترت، 1389.


نظرات


ارسال نظر :

پرسش جدید